بیشتر از هجده سال است که می نویسم. چیز ارزش داری نیست. واگویه های ذهن خودم است که بعضی روزها می نویسم تا از جست و خیز در مغزم دست بردارن و بگذارن کار کنم.
آدم کم حوصله ای هستم که همه فعالیت های هیجان انگیز عالم بعد از زمانی برام حوصله سربر می شن. این وب لاگ طولانی ترین کاری است تو زندگی ام کردم. برای این است که اینقدر دوستش دارم.
۱۳۹۵ مهر ۱۴, چهارشنبه
نازنین بولد
وقتی می فهمی همزمان غرب زده و معتاد به اینترنت شدی که دو ماه بعد از خریدن و راه انداختن لپ تاپ جدید می فهمی فونت نازنین روش نداری. یعنی هیچ فونت فارسی ای روش نداری. یعنی یک بار در دوماه هم محض رضای خدا توی word فارسی ننوشتی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر