۱۳۸۹ مهر ۲۵, یکشنبه

يك جايي وسط هاي سريال هست، يك جايي بين سيزن دو و سه. احساس مي كني كه هر چي ببيني تموم نمي شه. احساس مي كني ابدي است. هنوز هزاران قسمت هست كه نديدي و هيچ غمت نيست از تموم شدن اش
خيلي خوبه حس اون جاها
ولي وقتي به سيزن آخر مي رسي. به خصوص به وسط هاي سيزن كه برسي، ياد حس دلتنگي بعدش براي شخصيت هاي سريال مي افتي. بعد اونجا است كه ديوونه مي شي و مي شيني همه 12 قسمت باقي مانده رو پشت سر هم مي بيني. چون ترسيدن از دلتنگي از خود دلتنگي بدتره
اين است احوالات ما با House MD
دلتنگي مان شروع شده است







هیچ نظری موجود نیست: