فقط هشت روز دیگه مونده و من می خوام که همه هوای اینجا، خیابان های اینجا، همه آدم ها، حسم وقتی که محکم بغلشون می کنم رو یکهو بکشم توی ریه هام و همونجا نگهش دارم
بیشتر از هجده سال است که می نویسم. چیز ارزش داری نیست. واگویه های ذهن خودم است که بعضی روزها می نویسم تا از جست و خیز در مغزم دست بردارن و بگذارن کار کنم. آدم کم حوصله ای هستم که همه فعالیت های هیجان انگیز عالم بعد از زمانی برام حوصله سربر می شن. این وب لاگ طولانی ترین کاری است تو زندگی ام کردم. برای این است که اینقدر دوستش دارم.
۱۳۹۰ دی ۱, پنجشنبه
۱۳۹۰ آذر ۱۹, شنبه
نجات گوگل ریدر خوانی
یک پزشک در تاریخ 18 آذر 90 یک راه جالب یاد داده واسه اینکه بتونی توی گودر آیتم های مورد علاقه آدم های مورد علاقه تون رو بخونید. شبیه همون کاری که با خوندن share های همدیگه می کردیم.
روشش رو دنبال کردم و به این لینک زیر رسیدم:
با subscribe کردن لینک زیر در گودر خودتون می تونید share ها یا به عبارت جدید +1 های روزانه من رو ببینید.
لطفا اگه موفق شدید این کار رو بکنید حتما آدرستون رو به من هم خبر بدید
پی نوشت: در حال حاضر یک اشکال در نشون دادن عنوان نوشته ها داره که دارم سعی می کنم برطرفش کنم.
روشش رو دنبال کردم و به این لینک زیر رسیدم:
با subscribe کردن لینک زیر در گودر خودتون می تونید share ها یا به عبارت جدید +1 های روزانه من رو ببینید.
لطفا اگه موفق شدید این کار رو بکنید حتما آدرستون رو به من هم خبر بدید
http://fulltextrssfeed.com/pipes.yahoo.com/pipes/pipe.run?_id=ae45106e664b220ff6c14f385c3c5fb9&_render=rss&plusid=111826574986680929061
پی نوشت: در حال حاضر یک اشکال در نشون دادن عنوان نوشته ها داره که دارم سعی می کنم برطرفش کنم.
اشتراک در:
پستها (Atom)