بیشتر از هجده سال است که می نویسم. چیز ارزش داری نیست. واگویه های ذهن خودم است که بعضی روزها می نویسم تا از جست و خیز در مغزم دست بردارن و بگذارن کار کنم.
آدم کم حوصله ای هستم که همه فعالیت های هیجان انگیز عالم بعد از زمانی برام حوصله سربر می شن. این وب لاگ طولانی ترین کاری است تو زندگی ام کردم. برای این است که اینقدر دوستش دارم.
۱۳۸۸ تیر ۱۶, سه‌شنبه
ببين. تقصير من نيست كه اين تز لعنتي تموم نمي شه. امروز هم كه با بدبختي از استادها وقت گرفته بودم و ديگه پرينت نهايي ام آماده بود، دانشگاه ها تعطيل شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر