۱۳۸۷ مهر ۲, سه‌شنبه

آدم خوب و جدي قبلي، يكهو يك عكس العمل هايي از خودش نشون مي داد كه خيلي خيلي عجيب بود. سر آدم هايي كه باهاش حرف مي زدن داد مي زد، عصبي مي شد، خلاصه اينكه روزهاي بدي رو هم خودش مي گذروند هم ما.

آدم جديد ناز و گوگولي و شادي كه اومد جاش، يك ماه اول خيلي خوب بود. هم اون با ما، هم ما با اون، همه هم با كارمون. امروز اما سرم رو آوردم بالا و ديدم كه دقيقا همون حرف هايي رو مي زنه كه نفر قبلي، همون كارهايي رو مي كنه كه نفر قبلي، روزهاي خودش و ما باز خراب شده، عين نفر قبلي

فكر مي كنم به اينكه سيستم يا كار يا موقعيتي كه يك آدم داره توش كار مي كنه، فارغ از اينكه چه جور آدمي رو گذاشتيم توش، اون رو خراب مي كنه. يعني عصبي اش مي كنه. كلافه اش مي كنه. خسته اش مي كنه.

فكر كنم ديگه وقتش است كه يك دقيقه به خودمون نگاه كنيم. به خودمون و شرايطي كه براي آدم هاي اطرافمون ايجاد مي كنيم. شايد ايندفعه نوبت ما باشه كه يك چيزي رو عوض كنيم.

هیچ نظری موجود نیست: