بیشتر از هجده سال است که می نویسم. چیز ارزش داری نیست. واگویه های ذهن خودم است که بعضی روزها می نویسم تا از جست و خیز در مغزم دست بردارن و بگذارن کار کنم.
آدم کم حوصله ای هستم که همه فعالیت های هیجان انگیز عالم بعد از زمانی برام حوصله سربر می شن. این وب لاگ طولانی ترین کاری است تو زندگی ام کردم. برای این است که اینقدر دوستش دارم.
۱۳۸۸ اردیبهشت ۷, دوشنبه
خداييش روزهاي رئيس نداري از روزهاي رئيس داري بي مزه تر، بي فايده تر و حوصله سر بر ترن. حتي اگه روزهايي كه رئيس هست هيچ كاري به كارت نداشته باشه و اختيار كارهات دست خودت باشه. من كه حوصله ام سر رفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر