تو زندگی اون چیزی که تعیین می کنه چه جور آدمی هستیم مجموعه تصمیم هایی است که سر دو راهی های زندگی می گیریم. دو راهی های می خوام و نمی تونم، می خوام و حق ندارم، می خوام و نمی تونم ولی از رو نمی رم، می خوام و می تونم ولی بقیه چی. می خوام ولی بقیه نباید به جای من هزینه بدن.
ته ته اش گاهی زندگی انگار رسیدن به نقطه رضا و تسلیم است. تسلیم شدن آرامش می آره، ولی به طرز غیر قابل باوری غمگین است. از یک تز ننوشته پیش نرونده هم غمگین تر.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر