عجيب و غريب

1. چند روزي است كه پاهام روي زمين نيست. براي خودم گيج مي خورم. سرم به در و ديوار مي خوره. به مخدر پناه مي برم. كتاب و فيلم رو مي گم. البته شايد بيشتر فيلم. چون توي فيلم ديدن لازم نيست آدم خودش فكر كنه. اما واسه كتاب خوندن يك كم تلاش فردي لازمه كه واقعا توانش نيست اين روزها.
   
2. دو تا فيلم ديديم ديشب. In the city of Sylvia (ترجمه اسم واقعي فيلم است) كه اگه تا حالا نديد توصيه مي كنم نبينيد. البته به آدم هاي شبيه تر به خودم توصيه مي كنم. اگه اهل غرق شدن توي يك فيلم هنري هستيد كه توش فقط دو كلمه و نيم حرف رد و بدل بشه شايد خوشتون بياد. فيلم دوم به نام Spanglish بود كه درمورد زني اسپانيايي زبان توي آمريكا بود. با اينكه فيلم خيلي خيلي خوبي نبود، اما بعد از ديدن فيلم قبلي كه اينقدر توش سكوت داشت واقعا چسبيد. سر و صدا و داد و فريادهاش واقعا بهم چسبيد.
   
3. گفته باشم كه چند روزه حالم خوش نيست و احساس مي كنم رفتارم در كنترل خودم نيست ها. به همين دليل پيش بيني مي كنم كه تا آخر اين نوشته هيچي دستگير هيچ كس نشه
   
4. از ديگر مخدرها، سريال grey's anatomy‌ است كه فوق العاده است. البته مي تونم بگم كه فوق العاده بود. تا فصل 3 واقعا شرايط و روابط انساني اي كه تصوير مي كرد فوق العاده بود. من واقعا توي هيچ فيلم يا سريالي به اين شدت درگير روابط انساني بين كاراكترها نشده بودم. از فصل 4 هنوز خوشم نيومده (البته سه تا اپيزود هم بيشتر نديدم). ولي احساس مي كنم از روش هاي كش آوردن سريال است.