۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۵, شنبه

روزهاي سرنوشت ساز

امشب كه بخوابيم، فردا كه بيدار شيم يك كمي زندگي مون روشن تر مي شه. يك كمي ابهامات كمتر مي شه و زندگي قابل برنامه ريزي

ولي فردا شب كه بخوابيم و صبح بعدش بيدار شيم، احتمالا رنگ زندگي مون نااميدانه تر مي شه، احتمالا يك يك هفته اي بايد بريم توي تيم انسان هاي افسرده نمي دانم چه كار بايد كننده


 

اين شب ها و روزها كه مي گذرند، ما هي بين انسان هاي اميدوار و انسان هاي نااميد نوسان مي كنيم. رنگ زندگي مان هي قرمز مي شود و هي خاكستري

هیچ نظری موجود نیست: