بیشتر از هجده سال است که می نویسم. چیز ارزش داری نیست. واگویه های ذهن خودم است که بعضی روزها می نویسم تا از جست و خیز در مغزم دست بردارن و بگذارن کار کنم.
آدم کم حوصله ای هستم که همه فعالیت های هیجان انگیز عالم بعد از زمانی برام حوصله سربر می شن. این وب لاگ طولانی ترین کاری است تو زندگی ام کردم. برای این است که اینقدر دوستش دارم.
۱۳۸۷ شهریور ۴, دوشنبه
فقط به تنها بودن با خود خودم احتياج دارم. خودم تنها توي يك كافي شاپ با يك بستني گنده جلوم و يك كتاب، يك كاغذ سفيد سرم رو بگذارم روي ميز آهنگ گوش كنم و فقط فقط با خودم تنها باشم از دنيا الان فقط همينو مي خوام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر