بیشتر از هجده سال است که می نویسم. چیز ارزش داری نیست. واگویه های ذهن خودم است که بعضی روزها می نویسم تا از جست و خیز در مغزم دست بردارن و بگذارن کار کنم.
آدم کم حوصله ای هستم که همه فعالیت های هیجان انگیز عالم بعد از زمانی برام حوصله سربر می شن. این وب لاگ طولانی ترین کاری است تو زندگی ام کردم. برای این است که اینقدر دوستش دارم.
۱۳۸۶ آذر ۱۷, شنبه
آمل
همه حرف‌هاي قبلي‌ام رو درمورد اينكه كلاس‌هاي آمل خيلي زود مي‌گذرند پس مي‌گيرم. يا حداقل بهش يك جمله اضافه مي‌كنم::
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر