بیشتر از هجده سال است که می نویسم. چیز ارزش داری نیست. واگویه های ذهن خودم است که بعضی روزها می نویسم تا از جست و خیز در مغزم دست بردارن و بگذارن کار کنم.
آدم کم حوصله ای هستم که همه فعالیت های هیجان انگیز عالم بعد از زمانی برام حوصله سربر می شن. این وب لاگ طولانی ترین کاری است تو زندگی ام کردم. برای این است که اینقدر دوستش دارم.
۱۳۸۶ بهمن ۹, سه‌شنبه
بي خبري
اگه پست‌هات رو با اديتور مايكروسافت (ورد) بنويسي و پيغام‌هات رو هم تنظيم كني كه واست با پست الكترونيك ارسال شن، اونوقت تعجب مي‌كني وقتي بعد از يك ماه مي‌آي مي‌بيني همه اينترهايي كه بيخودي وسط نوشتنت زدي وسط صفحه بلاگت جا خشك كردن.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر