پري وار در قالب آدمي

بیشتر از هجده سال است که می نویسم. چیز ارزش داری نیست. واگویه های ذهن خودم است که بعضی روزها می نویسم تا از جست و خیز در مغزم دست بردارن و بگذارن کار کنم. آدم کم حوصله ای هستم که همه فعالیت های هیجان انگیز عالم بعد از زمانی برام حوصله سربر می شن. این وب لاگ طولانی ترین کاری است تو زندگی ام کردم. برای این است که اینقدر دوستش دارم.

۱۳۸۷ دی ۲۱, شنبه

چهار كلمه حرف حساب

بعد از تقريبا يك هفته بي وقفه با دوستان دور هم بودن، امروز مثل روز اول بعد از يك مسافرت دلتنگيم و گيج
مي پرسن چه خبر؟ مي گم: هيچي، زندگي نكبت بار. و دقيقا منظورم همين است. دقيق دقيق
چقدر چهار كلمه زياده.
آني كه منم از آني كه من نيستم و بايد باشم متنفر است. اين رو نمي دونم چه كار بايد بكنم. آني كه هستم كه آدم نمي شود به هيچ وجه. مانده ام وسط اينها سرگردان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر