گاهی لازم است که فقط با خودت باشی. با خودت و توی خودت. توی مغز خودت. ماکزیمم لب تابت رو راه بدی تو یا مثلا کتاب صوتی ای که گوش می دی.
گاهی وقت ها لازمه که تنهایی بشینی کوچه یک سالن بزرگ، رو به پنجره، شادی بچه های دانشجو رو ببینی و فرو بری تو لپ تاپ ات.
باید موبایل و ایمیل و فیس بوک و خلاصه همه چیز رو تعطیل کنی فرو بری تو خودت. بعضی وقت ها تنهایی لازمه و لازمه که زمان هم وقتی تو این تنهایی رو واسه خودت جور می کنی اینقدر تند تند نگذره.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر