امروز از خونه کار کردم. علی رغم دو تا ایمیل غرآلودی که استادم فرستاد. نمی تونم بگم خیلی مفید بودم. ولی پیشرفت کردم. یعنی کارم باز بود جلوم و می دونستم که دارم به چه سمتی می رم. ولی هنوز تمرکزم اینقدر برنگشته که یک فعالیت روبه ته برسونم. چند تا کار باز جلوم می گذارم و هی از یکی به یکی دیگه می پرم. من می دونم که همه چیز در نگاه آدمه. در اینکه اون والد بدجنس کمال طلب رو خاموش کنی و خیلی بالغانه برای کارهایی که کردی خودش رو نوازش کنی و برای کارهایی که نکردی برنامه بریزی. می دونم که باید این کار رو کرد و تمام تلاشم رو می کنم. فکر می کنم نوسانی که توی سینوسی کار کردن و نکردنم می بینم واسه همینه. دوره هایی که کار نمی کنم انگار خروش کودکم در مقابل دعواهای والدم است. وقتی هم که بالغم می آد بالا، معمولا اینقدر از لیست کارها اینقدر عقبم که والد قشنگ یک سری بهانه داره که یک سره بزنه تو "سر بی عرضه ام". امیدوارم آگاهی به این چرخه غلبه کردن بهش رو راحت تر کنه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر