۱۳۸۷ مهر ۲۹, دوشنبه

يك دوست خوب باز امروز رفت. يعني امشب مي رود. رفتنش فقط يك خوبي دارد. اينكه چند باري رفته و آمده و من اعتماد دارم به اينكه وقتي مي گويد به اميد ديدار منظورش دقيقا به اميد ديدار است.
به روزهايي فكر مي كنم كه باز بدون حضور و كمك او سرخواهد شد. سخت است. اما حسش خيلي قابل تحمل تر از به اميد ديدار گفتن هايي است كه واقعا معناي به اميد ديدار را نمي دهد.
قابل تحمل است اما باز هم دلتنگ كننده است.

هیچ نظری موجود نیست: