زندگی

پرده اول

فنرهای تختمون خرابه. البته مطمئن نیستم که خراب باشه. چون فنر وقتی خرابه خیلی خوب و راحت و سریع و پر دامنه نوسان نمی کنه. فنرهای تخت ما بیش از اندازه سالمه. یعنی اگه یک نیروی کوچولو بهش وارد کنید، مثلا دو سانت ببری اش پایین، به جای اینکه در حین نوسان دامنه از دو سانت شروع شه  وکم کم میرا شه، از ده سانت شروع می شه. و طی زمان یا همون قدر باقی می مونه یا همچین بگی نگی زیاد می شه. اینقدر نوسان می کنه که رسما بگی غلط کردم. بعد اگه یکی از ما شب بی خوابی بزنه به سرش و زیاد تکون بخوره تو تخت، اون یکی از شدت نوسانات خوابش نمی بره. بعد می خوایم زنگ بزنیم به صاحبخونه که این تخت خرابه و درستش کن. موندیم چی بگیم. بگیم آقا دامنه نوسانات فنر زیاده؟ تشکر کنیم که تخت خراب نشده. ولی اگه می شه بیاید عوضش کنید؟ یعنی اگه آدم از شدت کیفیت ناراضی باشه باید چه کار کنه؟

پرده دوم

همه مون در اقصی نقاط دنیا، چسبیدیم به یک عالمه چیز که دوستشون نداریم. که از وجودشون لذت نمی بریم. که وقت گذاشتن باهاشون برامون عذاب آوره. بعد انگار یک جوری با خودمون رو در بایستی داشته باشیم، برنمی داریم دستشون رو بگیریم از زندگی مون پرتشون کنیم بیرون. همه اش یک گوشه می شینیم و غصه شون رو می خوریم و هنوز باهاشن وقت صرف می کنیم. غر نمی زنم. قضاوت هم نمی کنم. خودم اصلا اولین نفریم ام که این جوری ام. خط زدن و بیرون انداختن از دستم بر نمی آد حتی اگه اذیت شم. 

پرده سوم

آقا پرده سوم همه اش در مورد کله پاچه است. حال ندارم توضیحش بدم. اینکه امید دارم که در آینده نزدیک کله پاچه بخورم. گفته بودم که فقط دو تا غذا هست در عالم که من ممکنه هوس کنم و وقتی که این دو تا رو دلم می خواد، تا نخورمشون هیچ غذای دیگه ای بهم نمی چسبه. یکی اش کله پاچه است. دومی هم آش دوغ است. از اونها که تو اردبیل و سرعین پیدا می شه. خلاصه که این هفته به امید کله پاچه زنده ایم. 

پرده چهارم

امروز نشستم چیزهایی رو که از یک دانشجو در موقعیت من انتظار می ره که بلد باشه و قراره تو سه سال آینده استفاده کنه، لیست کردم. ده دوازده موضوع کلی است. مثلا تئوری بازی ها. یک کم ریزترش کردم که بفهمم از کجا شروع کنم به خوندن. یکی اش مثلا  نظریه بازی ها چهار تا فصل یک کتاب می خوام بخونم. کلش شد 109 مورد. یعنی من باید 109 مورد جدید یاد بگیرم در حالیکه از وقتی از ژانویه درسم رو شروع کردم فقط 5 موضوع اینجوری یاد گرفتم. قیافه ام رو تصور کنید فقط.