دارم به برنامه هایی که برای سال آینده ام دارم فکر می کنم. تا این لحظه می دونم که می خوام ای روندی رو که همیشه داشت و تو این دو سال اخیر، به خصوص شش هشت ماه قبل خیلی زیاد تشدید شده متوقف کنم . اون هم بازی روانی "باستان شناس" است. اینکه یک ذره بین گرفتم دستم و خودم و اطرافیانم و همه دینامیک های اجتماعی رو توش می بینم و تحلیل می کنم. این تحلیل دوباره و هر روزه و تکراری روابط و حس ها و آدم ها، اگرچه خیلی خوب است و باعث می شه که بتونم یک رویکرد آبجکتیویستی به زندگی ام داشته باشم، از طرفی هم خیلی انرژی بره. باید یاد بگیرم به جای تحلیل همه چیز، همه رفتارها، همه حرف ها، همه حس ها، فقط جایی که برای عمل نیاز به داشتن درک درستی از موقعیت دارم، ققط دینامیک ها رو تحلیل کنم. مطمئن نیستم که موفق شم به این کار ولی سعی ام رو که می تونم بکنم. حالا تا آخر دسامبر وقت دارم که ببینم آیا resolutionی مهمتر از این پیدا خواهم کرد یا نه. ولی این می تونه یک گزینه خوب باشه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر